Cengiz Dağcı, 1919’da Kırım’ın Yalta şehrinin Gurzuf köyünde doğdu. Kırım Tatarı’dır. Çocukluğu kıtlık, yoksulluk ve siyasi istikrarsızlığın getirdiği büyük baskılar altında geçti. İlkokulu köyünde, ortaokulu Akmescit’te bitirdi. Yükseköğrenimi sırasında İkinci Dünya Savaşı patlak verdi. Ukrayna cephesinde Almanlara esir düştü. Almanların yenilmesi üzerine esir kampından kurtularak müttefik devletler safına sığındı. 1946’da Londra’ya yerleşti. İngiltere’de bir taraftan yazarken bir taraftan ağır işlerde çalıştı ve pek çok roman yazdı. Romanları şöyle: Korkunç Yıllar (1956), Yurdunu Kaybeden Adam (1957), Onlar da İnsandı (1958), Ölüm ve Korku Günleri (1962), O Topraklar Bizimdi (1966), Dönüş (1968), Genç Temuçin (1969), Badem Dalına Asılı Bebekler (1970), Üşüyen Sokak (1972), Anneme Mektuplar (1988), Benim Gibi Biri (1988), Yoldaşlar (1991), Biz Beraber Geçtik Bu Yolu (1996), Bay Markus Burton’un Köpeği (1998), Bay John Marple’ın Son Yolculuğu (1998), Oy Markus Oy (2000),Rüyalarda Ana ve Küçük Alimcan (Bir Kırım Öyküsü) (2001), İhtiyar Savaşçı (2005).

Cengiz Dağcı, 22 Eylül 2011 Perşembe günü saat 12.30 sularında İngiltere Sauthfields’teki evinde vefat etti. Dönemin Türkiye Dışişleri Bakanı’nın girişimleriyle Türkiye’den katılan kalabalık bir topluluk tarafından, 2 Ekim 2011 Pazar günü 69 yıldır görmediği Yalta’ya bağlı Kızıltaş köyünde toprağa verildi. Yazar böylece ebedî uykusunu doğduğu topraklarda uyuma imkânına kavuştu.

  • Onlar da İnsandı – Cengiz Dağcı

    Türk edebiyatının önemli yazarlarından Cengiz Dağcı, Ötüken Neşriyat tarafından yayımlanan Onlar da İnsandı romanında kendi hâllerinde mutlu mesut yaşayan Kırım Türklerinin ata topraklarında ikinci sınıf vatandaş muamelesi görmelerini ve topraklarından sürülüşlerini anlatıyor.