Çatı Katı

Sessiz bir evin duvarları arasında kendi sesini arayan bir kadın, günlük sorumluluklar, evin ritmi, eşinin varlığı arasında eriyen, yavaşça silikleşen bir benlik ve bir gün, o adımlarını çatı katına çevirir.

Bu küçük oda, onun kaçışı değil özgürlüğünün başlangıcıdır. Düşüncelerini topladığı, kelimelere sığındığı, hayal kurmayı yeniden öğrendiği bir sığınak. Çatı katında artık kimseye rol borcu yoktur: Ne birinin eşidir, ne annedir, ne de komşudur. Sadece kendidir.

Günlüklerinden yükselen kelimeler bir yüzleşme, aynı zamanda bir başkaldırıdır. Ve zamanla sessizlik yoğunlaşır. Dış dünya giderek geri çekilir, sesler kaybolur. Kadın duymamayı seçer çünkü nihayet kendi iç sesini duymaktadır.

Çatı Katı, dış dünyanın gürültüsüne karşı iç dünyanın sesini sahiplenmenin hikâyesi anlatıyor. Bir kadının, görünmezliğin içinden kendini yeniden kurma yolculuğunu gözler önüne seriyor.

Arka Kapaktan

“Ayıp, benim için her türlü anlamını yitirmiş, üstü çizilmiş, yok olmuş bir sözcüktü alt tarafı. Artık insanlardan korkacak bir şeyimin olmadığını, hakkımda ne düşündüklerine aldırmadığımı bilmek büyük bir keyifti.”

Marlen Haushofer’in Çatı Katı, kadınlığın bastırılmış yankılarını sessizlikte arayan unutulmaz bir roman. Kısık sesli ama sarsıcı bir iç konuşma: Bir kadının kendi varlığını yeniden yazma hikâyesi.

Haushofer’in metni bir basitlik ve vecizlik modeli, fakat cümlelerinin çizdiği resimler muamma dolu… Kitapları feminizm, varoluşçuluk yahut psikanaliz bağlamında değerlendirilebilir veya bunları sadece düşler ya da gerilim romanları olarak okuyabiliriz.

London Review of Books

Kitaptan Alıntı

Yatak odamızın penceresinden ne olduğu konusunda asla aynı fikirde olmayacağımız bir ağaç görüyoruz. Hubert, onun akasya olduğunu iddia ediyor. Agasya diyor çünkü Görz’lü babası bu sözcüğü öyle telaffuz ediyordu. Bütün Görz’lüler böyle mi söylüyor yoksa bu sadece Hubert’in babasına özgü bir şey miydi bilmiyorum. Hubert, eski romanlarda çiçeklerinin kokusu tatlı ve sarhoş edici diye geçen akasyayı sever. Eski romanlardaki tüm sıfatların isabetli olduğu gibi gerçekten de tatlı ve sarhoş edici. Ancak bugün artık öyle diyemiyoruz. Yine de yeryüzünde bunu algılayabilecek tek bir burun bile kalsa akasyalar her zaman tatlı ve sarhoş edici kokacak.

Marlen Haushofer Kimdir?

Marlen Haushofer, 11 Nisan 1920’de Yukarı Avusturya’nın Frauenstein kasabasında dünyaya geldi. Viyana ve Graz’da Alman Dili ve Edebiyatı eğitimi aldıktan sonra Steyr’da, eşi ve iki çocuğuyla sakin bir hayat sürdürdü. Yazı yolculuğu 1946’da yayımlanan ilk metniyle başladı. Roman, kısa öykü, novella, çocuk edebiyatı ve radyo oyunu gibi farklı türlerde üretken bir kalem oldu. Ancak yaşamının son döneminde kemik kanseriyle mücadele etti ve 21 Mart 1970’te Viyana’da hayata veda etti.

1953 Devlet Edebiyat Teşvik Ödülü, 1963 Arthur Schnitzler Ödülü ve 1968 Avusturya Devlet Edebiyat Ödülü başta olmak üzere birçok önemli edebiyat ödülünün sahibi olsa da, Haushofer gerçek değerini ancak ölümünün ardından buldu. Kadın hareketinin güçlenmesi ve kadın yazını araştırmalarının derinleşmesiyle birlikte yapıtları yeniden keşfedildi ve geniş okur kitlesine ulaştı. Bugün, Ingeborg Bachmann’la birlikte modern kadın edebiyatının öncü isimleri arasında gösterilmektedir.

Yazarın en çarpıcı eserlerinden biri olan “Duvar”, ilk kez 1963’te yayımlandığında edebiyat çevrelerinin büyük takdirini kazandı. Sessizlik, yalnızlık ve kadın benliğinin sınırları üzerine bu benzersiz anlatı, 2012’de Julian Roman Pölsler tarafından sinemaya uyarlanmış; başrolde Martina Gedeck’in unutulmaz performansıyla modern bir klasik olarak hafızalarda yerini sağlamlaştırmıştır.

Kaynak: Yapıkredi Yayınları

Yeni çıkan kitap tanıtımlarını incelemek için tıklayın.